Πού πάμε με 700 ευρώ ρε παιδιά;;;!!!

Η απαισιοδοξία έχει αρχίσει να κυριεύει άτομα ηλικίας από 17 έως τουλάχιστον 30 χρονών σχετικά με τις προοπτικές τους για το επαγγελματικό μέλλον;
Που πάμε; Αλήθεια κανείς δε το γνωρίζει και κανείς δε κάνει τίποτα! Να αντιδράσουμε τώρα που είναι ακόμα "κάπως" νωρίς; Κι αν το αποφασίσουμε πως θα το κάνουμε ώστε να μας ακούσουν και να μας προσέξουν οι εκ των "άνω"; Το χαρακτηριστικό αυτό video τα λέει όλα.....
Παιδιά με πτυχίο, που έχουν χύσει ιδρώτα, που οι γονείς τους έχουν ξοδέψει περιουσίες για να σπουδάσουν, παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στο άγχος, αγωνιούν για το αύριο. Για το αν θα καταφέρουν να βρούνε μια δουλειά της προκοπής... Κι αν τα καταφέρουν ποιος θα είναι ο μισθός τους...θα μπορέσουμε άραγε να φτιάξουμε οικογένεια και να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας; Τα μέχρι τώρα δεδομένα πάντως μας αποθαρρύνουν!
Πόσο πολύ νευριάζω όταν ακούω να μας αποκαλούν γενιά των 700 ευρώ; Όταν βλέπω ειδήσεις και ακούω παιδιά που βρίσκονται στην ίδια φάση με μένα να ζητάνε απεγνωσμένα να αναγνωριστούν τα προσόντα τους και να καταλάβουν μια "θεσούλα" ώστε να ζήσουν... (Αν συνυπολογίσεις μάλιστα και τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών σε όλα τα είδη τότε η μόνη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι ΕΛΕΟΣ!!!) HELPPPPPPPP!!!