Η απαισιοδοξία έχει αρχίσει να κυριεύει άτομα ηλικίας από 17 έως τουλάχιστον 30 χρονών σχετικά με τις προοπτικές τους για το επαγγελματικό μέλλον;
Που πάμε; Αλήθεια κανείς δε το γνωρίζει και κανείς δε κάνει τίποτα! Να αντιδράσουμε τώρα που είναι ακόμα "κάπως" νωρίς; Κι αν το αποφασίσουμε πως θα το κάνουμε ώστε να μας ακούσουν και να μας προσέξουν οι εκ των "άνω"; Το χαρακτηριστικό αυτό video τα λέει όλα.....
Παιδιά με πτυχίο, που έχουν χύσει ιδρώτα, που οι γονείς τους έχουν ξοδέψει περιουσίες για να σπουδάσουν, παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στο άγχος, αγωνιούν για το αύριο. Για το αν θα καταφέρουν να βρούνε μια δουλειά της προκοπής... Κι αν τα καταφέρουν ποιος θα είναι ο μισθός τους...θα μπορέσουμε άραγε να φτιάξουμε οικογένεια και να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας; Τα μέχρι τώρα δεδομένα πάντως μας αποθαρρύνουν!
Πόσο πολύ νευριάζω όταν ακούω να μας αποκαλούν γενιά των 700 ευρώ; Όταν βλέπω ειδήσεις και ακούω παιδιά που βρίσκονται στην ίδια φάση με μένα να ζητάνε απεγνωσμένα να αναγνωριστούν τα προσόντα τους και να καταλάβουν μια "θεσούλα" ώστε να ζήσουν... (Αν συνυπολογίσεις μάλιστα και τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών σε όλα τα είδη τότε η μόνη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι ΕΛΕΟΣ!!!) HELPPPPPPPP!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
evi αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, όμως δεν είναι η γενιά των 700ε χιλιάδες νέοι εργάζονται για λιγότερα χρήματα, όμως ελάχιστοι διαμαρτύρονται η κάνουν κάτι;
τα τελευταία χρόνια έχω προσπαθήσει να καταλάβω το λόγο που κανένας δεν επιδιώκει να αλλάξει η τουλάχιστον να κάνει προσπάθεια προκειμένου να διασφαλίσει καλύτερους όρους εργασίας, όλοι κοιτάζουν να βολευτούν κάπου, έστω και με ελάχιστα χρήματα! υπάρχει αδράνεια,πουθενά αξίες,παντού πελατειακές σχέσεις,
γιατί όμως γίνεται αυτό;
ποια είναι η δική σου γνώμη;
Πίστεψέ με κι εγώ δε μπορώ να δώσω μια λογική εξήγηση... Είναι αλήθεια ότι όλοι παραμένουμε αδρανείς. Ισως βέβαια επαναπαυόμαστε αλλά αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά με το χαρακτήρα καθενός. Ωστόσο εγώ θα πρότεινα να βγούμε στους δρόμους. Όλοι μαζί, συλλογικά διεκδικώντας τα δικαιώματά μας. Διεκδικώντας μια καλύτερη θέση και ένα καλύτερο μέλλον. Τι πιστεύουν ότι θα καταφέρουν με μισθούς των 600-800 ευρώ αυτοί που μένουν αδρανείς... Τίποτα απολύτως...και πιστεύω ότι κι εσυ συμφωνείς. Οι τιμές αυξάνουν σε μηνιαία σχεδόν βάση και οι μισθοί μένουν στην καλύτερη περίπτωση στάσιμοι. Κι εμείς αρκούμαστε στις υποσχέσεις των κυβερνήσεων επαναπαυόμενοι ότι αυτοί θα μας ακούσουν, θα μας καταλάβουν... Εθελοτυφλούμε! Πώς θα μας ακούσουν αν εμείς δε τους το φωνάξουμε...
Με ήρεμο βέβαια τρόπο όχι διαδηλώνοντας και σπάζοντας βιτρίνες κλπ. γτ έτσι το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να χάσουμε το δίκιο μας...
Είναι καιρός να ανοίξουμε τα μάτια μας και να διεκδηκίσουμε, να απιτήσουμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν...
Evi η αδράνεια πολλών χρόνων και η ανυπαρξία ενεργειών έχει ως συνέπεια να πλήττονται τα συμφέροντα χιλιάδων ανθρώπων, η ποιότητα ζωής βρίσκεται σε καθοδική πορεία. Αυτό το ξέρουν όλοι, είναι η πραγματικότητα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει συνεχώς η ανισότητα, ενώ η ανασφάλεια δημιουργεί την αίσθηση του αδιεξόδου. Είναι αδιανόητο όμως να παραμείνει αυτό το καθεστώς.
Καταρχήν, πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί φτάσαμε έως εδώ, πως φτάσαμε, ποιοι ήταν λόγοι, ποιος μας οδήγησε, γιατί έγινε αυτό, πως είναι δυνατόν να φτάνουμε στο σημείο να βγούμε στους δρόμους για το αυτονόητο δικαίωμα της εργασίας;
H ακόμη πιο χειρότερα σε μια ελεύθερη αγορά να υπάρχουν άνεργοι, να μην δίνονται ευκαιρίες δημιουργίας σε όλους;
Είναι επίσης γνωστό ότι τα δικαιώματα απασχόλησης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα, υπάρχουν νόμοι, σωματεία, κτλ, ελέγχει όμως κάποιος σε κεντρικό η περιφερειακό επίπεδο αν όλα είναι εντάξει, το είδες κάπου;
H ευέλικτη εργασία σήμερα είναι παντού, δεν μιλάει όμως κανένας, ούτε μίλησε κανένας όταν εφαρμόστηκε το μοντέλο μαζικά επειδή βόλευε.
Πρέπει να γνωρίζεις ότι η αρχική σκέψη για την ευέλικτη εργασία ήταν να δώσει δικαίωμα εργασίας – εισόδημα, σε αυτούς ,ες που για χ λόγους, πχ οικογένεια κ,τλ δεν είχαν το χρόνο να εργαστούν με πλήρες ωράριο, Στην Ευρώπη όμως από το 1998 και μετά το έκαναν καθεστώς, αντί να αυξήσουν την πίτα, μοίρασαν την ίδια πίτα σε περισσοτέρους,
Αυτή είναι η πραγματικότητα
Αυτό το λέμε και το δείχνουμε ολοι, όμως παντού παρωχημένες νοοτροπίες και συμφέροντα και οι πολίτες απών, εμφανής η διαφοροποίησή, αλλά απών, μπορούν όμως έτσι να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις;
Tα μμε έχουν παίξει και αυτά το ρόλο τους, χειραγωγούν, με αποτέλεσμα να χάνεται ο αυθορμητισμός, σήμερα δεν υπάρχουν νέες ιδέες, και όταν δεν υπάρχουν νέες ιδέες δεν μπορεί να γίνει τίποτα, δεν αναπτύσσονται θέσεις. Φαύλος κύκλος.
Γνωρίζεις πολλούς να σκέφτονται σήμερα;
Η σκέψη απουσιάζει με αποτέλεσμα να λείπουν οι πρωτοβουλίες.
Ποιες πρωτοβουλίες θα πρότεινες εσύ;
Αλλάζει το πράγμα αυτό??? Με τίποτα θα σου απαντούσα...
Η λύση όπως την σκέφτομαι εγώ είναι δουλειά το πρωί, δουλειά το μεσημέρι, δουλειά και το βράδυ οπότε 3x700= 2100, μπας και φτιάξουμε και καμιά οικογένεια.
Δεν είμαστε η γενιά των 700 euro κατά την γνώμη μου. Είμαστε η γενιά που πληρώνει αυτά που χρωστάνε οι προηγοούμενοι και οι γενιές που έρχονται θα πληρώσουν τα δικά μας.
Η Ελλάδα μας πληγώνει καιεμείς της λέμε ευχαριστώ...
Παιδιά το έχω σκεφτεί πολλές φορές και οδηγούμαι σε αδιέξοδο. Σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Γιατί με τόσο λίγα λεφτά δε θα καταφέρουμε τίποτα και το μόνο που θα γίνει είναι να αναπαραχθεί ένας φαύλος κύκλος που όπως είπε κι ο Δημήτρης θα οδηγήσει τις επόμενες γενιές στο να δουλεύουν για να ξεπληρώσουν τα χρωστούμενα των γονιών τους... Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι μαζικές διαδηλώσεις από όλους εμάς τους φοιτητές καθώς επίσης και μαζικές απεργίες σε όλους τους κλάδους εργασίας. Ναι οκ μας λένε συν έχεια ότι τα εξωτερικά χρέη είναι μεγάλα και απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του κράτους. Οπότε πως θα αυξηθπύν οι μισθοί μας... Για μενα όλα είναι δικαιολογίες... Οι μόνοι που ζημιωνόμαστε είμαστε εμείς. Φόροι πληθωρισμός χαμηλοί μισθοί ανεργία... And keep going on... Τι θα έκανε όμως η κυβέρνηση αν εργάτες, συνταξιούχοι και φοιτητές βγαίνανε στους δρόμους. Όλοι μαζι όμως προκαλώντας αδράνεια του συστήματος... Δε ξέρω τι άλλο να πω. Βλέπω ότι η αδράνεια και η απάθεια οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη αδράνεια από πλευράς κυβέρνησης και εργοδοτών. Οι απεργίες της μιας και των 2 ημερών δεν έχουν αποτέλεσμα. Επομένως η μαζική κινητοποίηση και ενημέρωση από στόμα σε στόμα ή μέσω των blog και του internet γενικότερα (γτ αν περιμένουμε από τα ΜΜΕ... you know!) ίσως φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Ίσως, ίσως, ίσως...
Οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις έχουν αναπτύξει έναν έντονο προβληματισμό (πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα) μεταξύ των πολιτών, υπάρχει παντού έντονη δυσαρέσκεια, οι πολιτικοί αμφισβητούνται σε ό,τι αφορά την πολιτική τους συμπεριφορά. Η προβληματική αυτή είναι απόλυτα δικαιολογημένη, όλοι βλέπουν ότι οι πολιτικοί θεσμοί δεν προάγουν την κοινωνία,( οι πολιτικοί λένε οι πολίτες ενδιαφέρονται για λίγα μεγάλα συμφέροντα και όχι για το γενικό καλό), ενώ, και η όποια αλλαγή οπτικής επιχειρείται προκαλεί το γέλωτα την αποδοκιμασία, τον θυμό ή την αγανάκτηση του συνόλου της κοινωνίας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
http://neoinileias.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου